Thema Economie

"Dit was wel even een mokerslag, ja" - #Shetoo

25 April 2020

Horecaondernemer Vivienne Winkelaar in tegenwind.

Tekst: Esther Daniëls
Fotografie: Peter Franken

17 maart 2020 - 11.00 uur.

De vrouwelijke ondernemer: is zij echt zo anders dan haar mannelijke evenknie? En in dit specifieke geval: hoe houdt zij zich staande in een crisis als deze? Is zij eerder uit het veld geslagen of wordt haar strijdlust juist aangewakkerd? Ontpopt zij zich als een onverschrokken leeuw of als een bange muis? In deze speciale versie van de rubriek #shetoo vragen wij aan horecaondernemer Vivienne Winkelaar hoe zij omgaat met deze onvoorziene tegenslag. 

We schrijven half maart. Vivienne Winkelaar bereidt zich voor op de lente, het seizoen waarin recreatiegebied Zegersloot weer helemaal opleeft na een lange winter. Pannenkoekenrestaurant de Schaapskooi loopt als een geoliede machine en ook Bij Hen staat in de startblokken om eindelijk te gaan knallen. En dan ineens is er die persconferentie op zondagmiddag, waarin minister Bruins aankondigt dat alle horecagelegenheden diezelfde avond nog dicht gaan. Het bericht komt aan als een mokerslag…

“Ik vind mezelf een heel stoer meisje”, vertelt Vivienne, “maar op dat moment stortte ik echt even in. We hebben in de afgelopen twee jaar keihard gesleuteld aan de formule van Bij Hen, en juist nu ons concept staat, gebeurt er dit. Dat is wel zuur. We hadden net twee dagen geleden een nieuwe kaart geïntroduceerd en ons team was helemaal opgelijnd voor het voorjaarsseizoen. Toen het bericht kwam, hebben we alle medewerkers, ook van de Schaapskooi, bij elkaar geroepen om hier samen te eten met een flinke borrel erbij. Wat dan meteen weer boven komt drijven, is de verbroedering. In de horeca heerst een heel sterk familiegevoel en dat sleept ons hierdoorheen.“

Luisterend oor
“Natuurlijk waren er ook veel vragen, maar die konden we op dat moment nog niet beantwoorden. Onze medewerkers zijn overwegend jonge mensen, die je deels nog mee-opvoedt. Het is dus heel belangrijk om een luisterend oor te bieden, en ook om de rust te bewaren door duidelijk te zijn. Ik heb meteen gezegd dat ik hen zal doorbetalen zo lang als dat kan, want in mijn hele ondernemerscarrière is het me nog nooit gebeurd dat ik mijn betalingen niet kon doen. Vreselijk lijkt me dat. Vervolgens ben ik gisterochtend meteen gaan bellen, bellen, bellen. Mijn eerste telefoontje was naar mijn boekhouder, want ik bouw volledig op zijn financiële adviezen. Bij de bank heb ik een verzoek neergelegd om de hypotheek op te schorten. Ik weet nog niet welke overheidssteun er gaat komen, maar ik heb wel al werktijdverkorting aangevraagd. Bij een crisissituatie is dat wat ik doe: ik schiet meteen in de actiemodus om helderheid te verschaffen en grip te krijgen.”

Controlfreak
“Wat ook meespeelt, is dat ik een echte controlfreak ben. Bij mij moet alles kloppen, van het bakje nootjes op tafel tot aan het lettertype op de menukaart. Als ondernemer ben ik degene die bepaalt en mijn medewerkers weten dat ook, omdat ik constant herhaal  hoe ik het wil hebben. Tegelijkertijd heb ik bewust de keuze gemaakt om niet meer op de vloer mee te werken. Natuurlijk spring ik bij als dat nodig is, maar mijn focus ligt op ondernemerschap en communicatie: hoe zorgen we dat kwaliteit en gastvrijheid onverminderd hoog zijn, hoe vertellen we dat aan de wereld en hoe springen we creatief in op de wensen van onze gasten. Vanuit die focus kan ik in deze ongekende omstandigheden snel schakelen. Vanochtend werd bijvoorbeeld duidelijk dat afhaal en uitgifte wel zijn toegestaan, dus ik ga zo meteen het bord buiten neerzetten bij onze patatkraam. Bovendien zijn we bezig met een bezorgservice, zodat we kunnen deelnemen aan de Restaurantweek bij u Thuis. Dat voelt alsof we in ieder geval weer een beetje ‘back in business’ zijn.”

Diepe dalen
“Tegenslag heeft mij gevormd. Ik heb een turbulente jeugd gehad, waarin de stemming van mijn vader veel bepaalde. Als je mij vroeg wat ik later wilde worden, zei ik: gelukkig. Daarom stond ik al vroeg op eigen benen, omdat ik nooit meer van iemand afhankelijk wilde zijn. Nu ik ouder bent, weet ik dat geluk slechts een momentopname is. Om het te herkennen, heb je de diepe dalen misschien juist nodig. De enige tijd dat ik niet als ondernemer actief was, zijn de eerste levensjaren van mijn oudste zoon Wouter. Hij is geboren met het syndroom van Down en ik ben best even zoet geweest met de verwerking daarvan. Je gaat toch door een soort rouwproces. Bovendien gaat de liefde voor je kinderen zo diep, natuurlijk ook voor mijn andere zoon Martijn, dat met hun geboorte ook de angst in je leven komt, de zorg dat hun iets kan overkomen. Na een tijdje realiseerde ik me dat ik het toch echt nodig heb om buitenshuis andere dingen te doen. Toen heb ik een betrouwbare kring om me heen verzameld met wie ik de zorg voor mijn gezin deelde. Het klinkt misschien egoïstisch, maar uiteindelijk moet je het eerst zelf naar je zin hebben om leuk te zijn voor anderen.”

Wie het laatst lacht
“Dus of vrouwen echt andere ondernemers zijn? Ik geloof het niet. Je doet wat bij je past, en ik stond altijd al vaker bij de kerels in de keuken. Als mens en als ondernemer ben ik vastberaden en ‘straight’. Als je iets doet, moet je het goed doen, en daarin kan ik behoorlijk overtuigend zijn. Mijn voormalige compagnon, Dick Elenbaas, heeft me daarin ontzettend veel geleerd en ik geloof dat ik hem op mijn beurt heb aangestoken met mijn über-enthousiasme. De Schaapskooi is jarenlang echt mijn kind geweest, dat we eigenhandig vanaf de grond hebben opgebouwd. Bij Hen is er gekomen omdat ik de concurrentie op deze locatie simpelweg liever in eigen hand houdt. We hebben het initiatief genomen tot het klimpark, en al gaan we dat niet zelf exploiteren, ik geloof wel dat het bijdraagt aan de enorme recreatieve kracht van dit toffe buitengebied. Bij al die initiatieven hebben we flink wat tegenwind gehad, bijvoorbeeld met vergunningen en  omwonenden. Zij vonden onze ideeën best leuk, zolang ze maar niet in hun eigen achtertuin verwezenlijkt werden. Nou, denk ik dan, dat zullen we nog wel eens zien. Wie het laatst lacht, lacht het best, en zo sta ik nu ook in de wedstrijd. Ik geloof er gewoon niet in dat dit mij gaat nekken.”

P.S. Een paar dagen later fietst op Facebook ‘het bezorgchickie’ voorbij: de maaltijdbezorger van Bij Hen die voor de gelegenheid in een kippenkostuum is gehesen. En jawel hoor, stelt Vivienne een ontstemde reageerder gerust, ook in Koudekerk komt Chickie een lekker hapje brengen. Back in business, en dan ook nog met humor. Laat de rest maar kakelen!

Reacties (0)

U moet inloggen om te reageren

Er zijn nog geen reacties achter gelaten.