Het hoofd boven water

Tekst: Sara de Waal
Fotografie: Marius Roos

Paspoort
• Volledige naam: Esther Elisabeth Gerarda Daniëls
• Geboortedatum: 11-6-1970
• Geboorteplaats: Heerlen
• Functie: eigenaar van de Woordenwinkel
• Gezin: man Lucas en kinderen Cas, Max, Tom en Floor (22, 21, 15 en 13) 
• Motto: houd het klein en probeer goed te doen in je eigen omgeving. 

Hoe overleef je ‘social distancing’? Voor tekstschrijver Esther Daniëls is het geen sinecure, want zij omschrijft zichzelf als een sociaal dier. Veel favoriete spullen heeft ze niet, die staan slechts ten dienste van de activiteiten waarmee zij haar leven inkleurt. Wat die activiteiten zijn? Van alles. Schrijven natuurlijk, maar ook liedjes maken en zingen, kostuums naaien van oude bh’s, spannende groentegerechten koken. Zoals Esther zelf zegt: ´Ik weet weinig van veel en kan van alles een beetje!´

Sport: zwemmen in natuurwater
Alsof het niks is duikt Esther midden in de winter de Zegerplas in. ´Ik ben geen Wim Hof-fanaat hoor,´ haast zij zich te zeggen, ´maar ik krijg er wél veel energie van en denk ook dat het goed is voor mijn weerstand. Dat is nu extra belangrijk. Vanwege de cornona-maatregelen zwemmen we niet meer met een groep, en kleden we ons buiten om. Ik kijk ernaar uit dat het straks weer warmer wordt, zodat ik langer en dus verder kan zwemmen. Ik ontdekte hoe fijn ik zwemmen in natuurwater vind toen ik voor een groep vriendinnen een ‘Divatlon’ organiseerde. Dat heeft dezelfde onderdelen als een triatlon, dus zwemmen, fietsen en lopen, maar dan een stuk korter en relaxter én met lekker eten tussendoor. Ik ben geen sporter, maar wel een beweger. Dan kom ik tenminste uit dat drukke hoofd van me.’

Schrijfwaar: HEMA
´Qua werk is het extra druk. Ik mag veel bijzondere verhalen optekenen over deze bizarre tijd, al  verlopen die contacten nu wel allemaal telefonisch. Als ik zelf iemand interview, schrijf ik veel. Ik hoef niets op te nemen, want als ik het eenmaal met een pen heb opgeschreven, is het in mijn hoofd opgeslagen. Het moet wel echt met een pen zijn, typen werkt dus niet. De dingen die ik daarvoor gebruik, moeten vooral simpel en functioneel zijn. Ik gebruik het liefst zo’n blauwe BIC clic balpen en een eenvoudig notitieboek van de HEMA. Ik wil het kunnen laten rondslingeren en er in kunnen strepen en krabbelen. Van een goede vriend heb ik een heel mooi opschrijfboekje gekregen, een Mont Blanc, maar daarin durf ik bijna niet te werken. Dat is toch meer iets om mooie gedichten of liedjes in te schrijven.´

Hobby: carnaval & optreden
‘Ongelooflijk, dat ik zes weken geleden nog in een drukke kroeg stond om carnaval te vieren’, verwondert Esther zich. ‘In Heerlen is dat een ongelofelijk leuk feest, met veel humor en creativiteit. Mensen stoppen zoveel aandacht en vindingrijkheid in wat ze doen, daar word ik blij van. Ik ga graag uitbundig geschminkt en in één van mijn zelfgemaakte tenues: het ene is helemaal van stropdassen gemaakt, en het andere helemaal van bh’s - tot de bijpassende muts aan toe. Die kostuums kosten niets en het dragen ervan maakt mij heel gelukkig! Ik treed er soms ook in op, bijvoorbeeld bij een feestelijke bijeenkomst van een vereniging, of als er iemand jarig is. Met de stropdasjurk noem ik mezelf Madame Cravate. Ik vertel en zing dan allerlei anekdotes over mensen, aan de hand van die stropdassen. Zo van ‘weet je nog, dat je deze droeg toen je voor het eerst ging vliegen, en deze, toen je Mia ten huwelijk vroeg?’ En dan zie je  die man zo kijken van ‘is dat nou echt mijn oude stropdas?’ Geweldig!’

Muziek: Harrie Jekkers
‘Af en toe begeleid ik ook bruiloften en uitvaarten. Vooral uitvaarten zijn bijzonder, omdat je de kans krijgt om een beladen bijeenkomst toch toegankelijk en persoonlijk te maken. Zo heb ik bijvoorbeeld de uitvaartdienst van mijn oom, mijn zwager en van mijn beste vriendin aan elkaar gepraat en mensen geholpen met het schrijven van een speech. Ook muziek kan veel doen. Op mijn eigen uitvaart wil ik graag een mooi lied van Harrie Jekkers laten horen. Het gaat over een koning die de dood opsluit in een kooi, maar terugkomt op dat besluit.’ Esther lacht: ‘Op diezelfde cd staat vóór dat nummer een hoempapa-lied over een nijlpaard. Mijn zoontje was ooit bij een vriendin van mij spelen, en toen zei hij net na dat nijlpaardlied: ‘Dit lied wil mijn moeder op haar begrafenis.’ Dus die vriendin belde mij later verbaasd op: wil jij echt dát lied op je uitvaart?’

Lezen: De zeven zussen
‘Lezen doe ik graag en veel, zeker nu. Bijvoorbeeld John Irving, Scandinavische thrillers, maar ook de reeks De zeven zussen van Lucinda Riley. Dat is pulp, maar wel léuke pulp! Laatst kwam het zesde deel Zon uit: nou, dat lees ik dan meteen in twee dagen uit. Het is knap geschreven en er zit ook wat historie in, daar houd ik van. Ik kan best zien dat het geen hoogdravende literatuur is, maar als het je lukt om hele volksstammen zulke dikke romans te laten verslinden, dan heb je het goed gedaan! Ik lees eigenlijk van alles, van Nederlandse literatuur tot Russische klassiekers, maar soms wordt er zo hoogdravend of juist neerbuigend over bepaalde boeken gedaan. Laatst las ik Otmars zonen van Peter Buwalda, maar toen dacht ik: ik weet dat hij er acht jaar aan heeft gewerkt en dat dit literatuur is, maar het doet me weinig.’

Gadget: Kobo Aura One
‘Mijn e-reader gaat overal mee naartoe. Ik heb een Kobo Aura One, die kan je eventueel ook in het water laten vallen. Er staat een Kobo-abonnement op, dat is echt een aanrader. Voor de allernieuwste boeken betaal je, maar verder heb je een vrijwel oneindige bibliotheek tot je beschikking. Op vakantie ben ik echt een veelvraat: dan lees ik een boek per dag. Heerlijk vind ik dat. Dan is het wel zo handig om een hoop boeken op zo’n klein apparaat te hebben. Of ik met zo’n groot assortiment ook makkelijker stop als ik het niks vind? Nee, dat niet: ik moet het altijd uitlezen!’

Avondje uit: theater
‘Als Vriend van Castellum kom ik graag in ons theater. Ik vind het verschrikkelijk dat de culturele sector nu zo geraakt wordt. Wat ik mis? Zo’n avond met Kommil Foo bijvoorbeeld, een Belgisch cabaretduo dat ik geweldig vind. Vlamingen hebben toch een taalgevoel dat wij eigenlijk niet meer hebben. Ook houd ik van Rundfunk: twee jonge gasten die overal tegenaan schoppen en zaken op een magistrale manier omdraaien. Bij hun laatste voorstelling Todesangstschrei zat ik echt met samengeknepen billen, zo van ‘kan dit wel of kan dit niet?’ Het gaat over dood en seks, dat zijn toch de twee grootste taboes die we nog hebben. De snelheid en het lef waarmee zij spelen, daar heb ik echt een enorme bewondering voor.’

Eten: Ottolenghi
‘We eten nu al drie maanden veganistisch. Ik ben positief verrast over hoe lekker je dan kunt eten, al zijn de kinderen dat totaal niet met me eens. Ik maak veel recepten uit het kookboek Simpel van Yotam Ottolenghi. Nu we elke avond thuis eten, besteed ik daar toch iets meer aandacht aan. Nou houd ik ook echt van groente, maar Ottolenghi zorgt er oprecht voor dat je niets mist. Door hem gebruik ik nu ingrediënten als rozenharissa en ben ik bezig met citroenen inmaken. Ik ben ook in Londen in één van zijn restaurants geweest, daar hebben we heerlijk geluncht. Hier in Alphen ga ik graag naar Is Morus, bij mij om de hoek. Dat voelt als een verlengde van onze huiskamer, maar ja, die is nu even beperkt tot de vier muren van ons huis. Ik hoop dat we er snel weer zitten!’