#Shetoo

Groter denken, anders kijken, beter doen

Monique Chaudron reisde jarenlang als inkoper de hele wereld rond, voordat zij haar eigen modebedrijf startte. Fashion2Wear beleefde hoogtijdagen en werd meermaals bekroond, maar kreeg ook klappen te verduren toen de markt instortte. Monique verkocht haar aandeel in het bedrijf en adviseert nu andere ondernemers. Daarnaast is zij voorzitter van iFlow, geeft zij les op het hbo en springt zij ook nog eens op de barricade voor het behoud van tennisvereniging TEAN.

“Het afgelopen half jaar is een rollercoaster geweest. Nadat ik jarenlang aan het roer had gestaan van een bedrijf, was ik ineens nergens meer echt ‘in charge’. In adviessituaties behoudt de ander altijd de eindverantwoordelijkheid, terwijl ik gewend ben directief op te treden, zeker in geval van nood. Bij Fashion2Wear kwam dat vaak voor, al deden we ook veel in overleg. Snel denken, snel beslissen, PATS eroverheen: dat zijn belangrijke kwaliteiten, maar het kan ook teveel van het goede zijn, waardoor je jezelf en de ander overschreeuwt. Pas nu kom ik zo’n beetje toe aan het kanaliseren van mijn kracht. Ik probeer bewuster te kiezen en meer focus aan te brengen, maar in mijn hoofd gaat de ideeënstroom gewoon door. Eigenlijk is het daar altijd druk.”

Mijn eigen spel
“Toen ik startte als inkoper voor M&S, werd de mode nog gedomineerd door mannen. Dat was soms ongemakkelijk, ook voor hen, maar ik leerde daarin snel mijn eigen spel te spelen. Die kerels hadden zo hun eigen stramien als ze op reis waren. What happens in het Verre Oosten, stays in het Verre Oosten, je kent het wel. Zaten wij ineens weer als enige vrouwelijke gasten in zo’n nachtclub, maar daarmee dwongen we ook wel weer respect af. Als je al zo jong over de hele wereld zwerft, is het handig als je inventief bent en in oplossingen denkt. China was nog blauw, en er was amper een westerling die het lukte om zich in te vechten in de spaarzame vliegtuigen die er gingen. Voor mij was het een fantastische leerschool. Ik had de drive om te excelleren en ik kreeg volop kansen om dat te doen.”

Flauwekul, zo’n quotum?
“Zelf heb ik nooit last gehad van een glazen plafond. Een vrouwenquotum vond ik altijd flauwekul, maar daar ben ik toch anders over gaan denken. Peter en ik hebben het zo geregeld dat hij een belangrijk deel van de zorg voor ons gezin op zich nam. Daarvoor moet ik me nu, dertig jaar na dato, soms nog steeds verdedigen. Zolang die verdeling tussen man en vrouw, tussen zorg en werk, een raar punt blijft, is de emancipatie wat mij betreft niet voltooid. Misschien is zo’n quotum dan een goede manier om vrouwen te laten voelen dat het oké is wat zij doen, dat zij zich niet schuldig hoeven te voelen voor het feit dat zij een carrière nastreven. Toen ik afscheid nam bij M&S heb ik ook even thuis gezeten, maar daar was ik echt teveel. Alles draaide prima zonder mij, en andersom: dankzij de onvoorwaardelijk steun van het thuisfront kon ik echt gaan voor een eigen onderneming. Dat werd Fashion2Wear.”

Gepokt en gemazeld
“Toen we begonnen, verklaarden mensen ons voor gek. ‘Of je bent gestoord, of dit gaat vliegen’, zeiden ze. Het werd dat laatste. Mijn zakenpartner Veronique en ik ontwikkelden ons heel snel in nieuwe markten, omdat we altijd op de stoel van de klant gingen zitten. We waren geen platte verkopers, maar hadden voor iedere vraag een scenario liggen, zelfs nog voordat zij gesteld werd. Ons grote voordeel was dat we gepokt en gemazeld waren in een platte organisatie met veel volume. We schrokken niet terug voor grote bedragen en durfden risico’s te nemen, ook omdat we wisten dat alles financieel was afgedekt. Jaren van groei en succes volgden. We wonnen de FD Gazelle Award, werden uitverkozen tot Supplier van het Jaar en later tot VOA Onderneming van het Jaar.”

Alles stortte in
“Juist toen ik begon na te denken over de toekomst van Fashion2Wear en over mijn rol daarin, stortte de markt in 2015 in. De omzet kelderde van 27 naar 16 miljoen en we moesten de organisatie aanpassen aan die nieuwe omstandigheden. Dat hakte er keihard in. Uiteindelijk leidde het bij mij tot een totale verkramping in het zakendoen. Inmiddels hadden zich al twee potentiële kopers gemeld en Veronique wilde met hen door. Ik voelde dat het tijd was om los te laten: het was hun zaak en hun toekomst, en al zag ik sommige zaken anders, zij moesten hun eigen koers varen. Een paar maanden nadat ik mijn aandelen had verkocht, ging Fashion2Wear failliet. Dat was een hard gelag, en vooral ontzettend pijnlijk voor de mensen die er werkten.”

Nieuwe fase
“Omdat ik alle fasen van het ondernemerschap heb doorlopen, kan ik goed meedenken met andere ondernemers. Dat doe ik samen met Peter onder de naam CD Inspires. Ons motto is ‘Groter denken, anders kijken, beter doen’ en dat draag ik zeker onder vrouwelijke ondernemers stevig uit. Bij iFlow vind ik het meer de uitdaging om de juiste voorwaarden te creëren en dan de dingen van onderop te laten gebeuren. Het is destijds als een soort Poolse landdag door veertien initiatiefnemers bedacht, maar hoe maken we daar nou echt een plek van waar mensen komen halen en brengen? Mijn kracht is om ideeën te combineren en mensen samen te brengen; mijn zwakte dat ik soms denk dat ik overal verstand van heb. In deze fase van mijn leven krijg ik de kans om daaraan te werken, maar dan zonder mijn felheid te verliezen.”